Yer etmiş içinde.
Belkide nasırlaşmış.
Yinede acıyor bastırdıkça üzerine
Sen ne kadar sevdiğim deyip yaslasanda başını.
Ne kötü ki insanı yöneten korkuları, içi ile bedenini öldürende.
Ayrı koysanda yazısını,
almadığı yollar için sevemezsin kendince.
Çünkü hepsi sence birdir, şimdi geçmesede elbet geçecektir.
Peki bilirmisin ne kadar yaralar ?
Önden aldıklarınla ardından ne kadar kovalar ?
Hayatın içinden senin gibi onu daha ne dağlar ?
Hem vurduğun yerden daha, ne kadar daha kanar ?
Ölmeden önce öldürüyorsun artık farkındamısın ?
Hayatı yaşıyorsan ,?
Umuda inanıyorsan?
Beklentilerini yeşertiyorsan?
Karşındakinin de yaşadığını bileceksin.
Kalbi olduğunu, yaşadığını ,sevdiğini , bileceksin.
Kırılabileceğini bileceksin.
Ve ona göre söyleyeceksin" Seni seviyorum" cümlesini.
Gücün yoksa hiç yeşetmeyeceksin.
Hem sende bilirsin tohumada yazık, belleyene de...
Farklı olsada, güvenilir olsada, asla fark etmeyecek.
Çünkü sen onun farklı olduğunu son nefesinde fark edeceksin..
