16 Eylül 2010 Perşembe

İş başında 27

İnsan oğlunun zayıflıklarını bilmek , kendini bilmek, başarının kapılarını açar mı ?
Elindekinin ömrünü bilmek, onu faydalı kılar mı ?

İkarus güneşe yaklaştığı için mutlu, ama erişemediği için üzgündü.
Peki hiç ulaşamayacağını bilseydi yaklaştığı için sevinmesi ona yetermiydi ?

İkarus için bilemiyorum.
Şahsım adına kısa vadeli , dayanıksız ürünler ile uzun yollar kat edemeyeceğimi
anlayalı bayağı zaman oluyor.

Elimdeki malzemeyi gösterebileceği maksimum performansda
dayanabileceği süre içerisinde kullanmaya alıştım.

Artık yılların deneyimi ya da öngörü dersiniz bilmiyorum.

Tek bildiğim dibine kadar kullandığınız herşeyi geri dönüşüme daima kazandırmanız gerektiği.

İş başında 26

Ellerimden , avuçlarımın içinden kayıyor
parmak uçlarımda küçük billur taneleri gibi birikiyorlar.
Aldıkları onca yoldan sonra hala devam edip, varmaya toprağa
haberlerini iletip üzüntülerimin, çığlıklarımı, yakarışlarımı taşımaya. 

Hiç olmasın istediklerimin olduğunu, beklemediklerimi karşıladığımı
Taşıyamadıklarımı yüklendiklerimi bilen.
Her daim yanımda olmasını istediğim ama olduramadığım inci tanalerim onlar.

Herşeyime şahitler gözlerimdeyken.
Çirkin sözleri işittiğimde buruşan yüzüm
gördüğüm ama görmek istemediklerim
Duyduklarım karşısındaki acım.
Hepsine ama hepsine şahit olan göz yaşlarım.
Zor zaman dostlarım.

Yalnızlığımda tenimi okşayan yegane şey.
Üzüntümde yanımda olan 
Çaresizliğimde beni avutup
içkime meze, görüşüme hayal katan küçük taneler.

Yazık ki sizlerde sadece darbe yediğimde oluk oluksunuz bedenimde

İşte gözlerimden başlayıp toprakta son bulan serüvenleri ile küçük şahitleirmin hayatı.


Ve benim için anlamı.




*Sadece hayal ürünüdür.

İş başında 25

Fazlası ile idealist yetiştirildim. Yaptıklarıma bakınca her insanın geçmesi gereken süreçlerden geçtiğimi farkındayım. Karşılaştığım zorluklar, yaşadığım eziyetler hemen hepsi beni kendi seçimlerim doğrultusunda ileri doğru itti. Arzuladığım sonuc avarmak için belki çok doğru yöntemler kullanmadım , yazık ki banada yol gösteren olmamıştı. İç güdüleri dinleyen bir canlı olarak yinede en az hasarı vererek dünyaya, varlığımı korudum. Şimdi geriye takrar bakıyorum ve gördüklerim hoşuma gitmiyor. İnsan olarak geçirdiğim ve geçirmem gereken evrelerden bu bilincim ile utanıyorum. Zayıflığımın belirtisi olarak görmek çok katı olmakla beraber, daha iyisini yapabilmeyi isterdim.

Nasıl bir anne baba ile büyümüşüm ki beni idealler uğruna yaşayan bir birey olarak yetiştirmişler? İçimdeki maya ne güzelmiş ki kendimi zararsız, hatta faydalı, bir o kadar da doğru hissediyorum ?

Bu akıl, bu vücut, bu kapasite bana verildiğine göre benimd eonu kullanmam gerekiyor.
En doğrusu için...

En doğru benim için daima öğrenerek ve düzelterek ilerlemek, mükemmele özlem duymak, hatasız olmaya çabalamak, bilgiye açlık duymak

ama en önemlisi olduğum gibi görünüp, göründüğüm gibi olmak.


Varsın el alem ne düşünsün.
Ben ölürken vicdanım rahat, kalbim huzurlu ve dolu dolu öleceğim.

15 Eylül 2010 Çarşamba

İş başında 24

Yaptığım hataları yapmamalıydım. Kendi düsturumdan uzakta olmak ile aynı şey bu.Mantıklı düşünmeye çalışıyorum. Hayatta olan biten herşeyin bir sebebi var ise mantık bu sebepleri ortaya koymak için yeterli diye düşünüyordum.

Bazı gerçekleri kabul etmediğimi fark ettim. Şimdiye kadar kendimi tanıdığımı düşünüyordum ama tanımıyormuşum. Kendimi tanısaydım eğer gerek eğitim , gerekse yapı olarak diğer insnalardan farklı olduğumu anlardım. Bende bazı korkular olamadığından ötürü ikili ilişkileri yürütemiyorum. Arkadaşlıklarım bile beni tanıdıkça hayret eden insanlardan oluşuyor.

Hep birinin, herhangi bir insanın bana saydığı nitelikleri bünyemde barındırmanın ne kadar iyi olduğunu düşünerek yaşadım. Şimdi anlıyorum ki başkalarının sana güvenmeleri ve senin yanında kendilerini rahat hissedebilmeleri için seninde zayıflıkların olmalı imiş.

Kimse kimseyi can kulağı ile dinlemiyor. Benim dinlememin de bir anlamı yok.

Kimse kimseyi gerçekten sevmiyor. Benime sevmemin de gereği yok.

Kimse kimseye güvenmiyor. Benim kimseye güvenmeme de  gerek yok.


Ama ben kimse olmak istemiyorum.....