Şimdiye kadar hayatımda ve fikrimde insanı hep özel bir yere koymuştum.
Bu tarzı öyle bir benimsemiştim ki, ruhun özelliği ve tekilliği
Aşkın ve sevginin eşsizliği ile yüceliğine hep inanır oldum.
Başka türlü algılamayı düşünmedim ve her zaman red ettim.
Şimdi diğer insanları inceledikçe anlıyorum ki gerçek öyle değil.
Hayvanlardan farklı değil düşündüklerimiz.
Tılsımlı değiliz yada özel.
Bildiğimiz eşleşme ve eş edinme aslında farklı değil hayvanlardan.
Zaten benzemiyormu bir çok yoldan çıkmış olan ?
Eşi etkileme, onu bazı şeylere razı etme, kendini ona cazip gösterme
hediyeler ve avantajlar sunmak vesaire ,vesaire..
Peki ne olmalı kriterler ?
Güzel görünüm,iyi kaynaklar,kendini rahat ettirme ve güven verme,
kendisini özel hissettirme vs, vs...
tüm bunlar hayvanların eş seçerken ele aldığı temeller.
Şartlar bunlar ise gerçek sevgi nedir ?
Varisin ve yardımcının varlığını devam ettirmek üzere mi bütün fedakarlıklar ?
Yoksa temel fayda ilkelerinden öteye giden başka neler var ?
Gerçekten özelmiyiz ?
Gerçekten sevgi denilen birşey var mı ?
Herşey gerçekten anlatıldığı gibi mi?
Gerçekler var mı ?
Gerçek nedir ?
