İçimdekileir döktüm herzaman.
Başak bir derdim yoktu anlaşılmaktan başka.
Beynimde yaşadığım yalnızlığı yok etmek.
Kendimi tek veya eşsiz hissetmek.
Bunlardan kurtulmak istiyorum.
Ne özel olmak gibi bir derdim var.
Nede üstün olmak gibi bir isteğim.
Aksine hissettiğin bu duygulardan kurtulmak derdim.
Yakınımda olsun bir nefes.
Kafamın içinde.
Kalbimde.
Sözcüklere bile dökmeden sadece gözlerle anlaşmak.
Bir sonraki adımı bir öncesinden bilmek.
Bunun güveni ve huzuru ile hayatını inşa etmek.
Güvenmek.....
Anlaşılmamaktan yoruldum.
Yalnız kalacağımı ve daima yalnaız kalmak zorunda kalacağımı
artık kabullenir hale geldim.
Ben kendimi anlatamıyorsam, beni kim anlayabilir ki ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder