Gün içerisinde maruz kaldığım muameleler ve haksızlıklar sebebi ile öyle bir örselenmişim ki ister istemez bende buradayım, bende iyi iş çıkarıyorum, bende başarılıyım demek, bunu hissettirmek hatta bunun konuşulduğunu duymaya ihtiyaç duyuyorum.
Bu durumun hayata geçmiş halinde ise sistem içerisindeki hataları ortaya çıkartmak
çözümler üretmek hatta devrimler gerçekleştirmek şeklinde yaklaşımlar geliştiriyorum ama şu anki halim ile düşündüğümde çok korkunç bir hata yaptığımı fark ediyorum.
Ben abartsamda,doğru söylesemde fark etmeyecek olan şey temelinde yatan gerçeklerden ötürü hata sahiplerinin komplekse girmesi ( ki bu iyi ihtimal) yada direkt olarak kendilerine yönelik saldırı olarak algılamaları.
Tabiki sonuçda elime geçecek olan benim ( yani tehtidin ) ortadan kaldırılmam.
Peki hayatta kalma dürtüsü ( yani temel ilkesi ) bu konuda beni nasıl yönlendiriyor ?
Yer altına girmek yani eylemlerimi kendi oluşturacağım güvenli sınırlar içerisinde tutmak ve olgunlaştırmak, zamanı gelince ( ki gelir ise ) yeryüzüne çıkmak.
Kendimce hazırlıklar yapıp , sessiz kalıp , minimum dikkat çekmem lazım gerek.
Minimum dikkat çekmek için ise alabildiğine içime kapanmam gerek.
Umarım bunu yapabilirim.
Şuan kendime güvenimi kazanmaya ve onay görmeye çok ihtiyacım var.
Bunları buraya yazmamın sebebi ise her insanın buna ihtiyaç duyması ve bunun hiçbir şekilde yanlış olmadığının bilinmesi gerektiği gerçeği.
Yanlış mıyım ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder