Sanki herşey ters gibiydi.
Ne nefesimi doğru alabiliyordum
nede elbisem üzerimde düzgün duruyordu.
Önüme çıkan engellere lanet ediyordum.
Lanet ettiğim önüme çıkan engeller değil de
o engellere rastlamama neden olan kendimdim.
Zaman istediğim gibi akmıyordu.
Her seferinde hızlı geçsin diye uğraştığım zaman
bu sefer ağır ve ağdalı halinden kurtulmuş deli gibi akıyordu.
Terledim.
Kendimi hiç iyi hissetmememe rağmen iyi olmaya ve gülümsemeye çalıştım.
Bir kaç gülümseme karşılığı aldım.
Sonra odaya girdim...
Bndan sornası önemli değildi.
Herşeyin tersine gittiği akış duralamaya girdi.
Sonra yavaş yavaş tekerlekler ileri doğru dönüp
direnç göstermemeye başladılar.
Hızını aldı şimdi.
Belkide dahada hızlanacak.
Lanetler okumadan önce olan bitene
Durup bakmak lazım beraberindekilere.
Kimbilir kimleri misafir getirdi eteğinde.
Kimler olacak hızırın yeni yüzü ?
Kimler alacak endişelerini elinden ?
Hemen korkma.
Daha çok geç .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder