Her dokunuşu güldü.
Öyle olması gerekmezdi, değildi de zaten.
O nun her dokunuşu bana güldü.
Sesinin zerafeti bana.
Vurgularının tınısı benim içindi.
Kokusunu sürünmesi bana.
Saçlarını toplaması benim içindi.
Ağlarken dağıtmasının benim için olduğu gibi.
Gözlerini ufuktan almaksızın kaçırması.
İçinin gözlerinde ayrı, kaşlarında ayrı
ama dudaklarında apayrı ağlaması.
Sesinin kararlılığı, yutkunmasındaki duraksama.
Başını geriye doğru atma eğilimini bastırması.
Ama içinden yüzünü ellerine gömmek istercesine bir iç çekisi.
Siyah beyaz bir film karesindeki eski günler gibi güzel.
Gerçek olamayacak kadar alımlı ve bir o kadarda duru.
Varlığımı, bırak orada bulunmak, dünya üzerinden silmişcesine kati.
Duruyor öyleç gözlerin içine bakmadan bakarcasına derin ve anlamlı.
Gidişi böyle olmalıydı.
Haklıydı .
Çünkü başka türlüsünü bilmiyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder