Hikayeden ibaret aklındakileri nasıl döktüğün.
Yaptıklarınıda yaşadıkların gibi yüceltilmek var ediyor.
Sözcükler atıyorsun ona, jestler sergiliyorsun.
Sen ona özel davrandıkça özelleşiyor.
Özel ve güzel oluyor herşey senin dilinle.
Sahnelerin ile kaptırılıyor role.
Amatör bir oyuncu gibi şevkine veriyorsun kendini
yaşıyorsun rolünü taki ölünceye kadar..
Ölünce arkadaki esere hayranlar edindiriyorsun.
Hepsine gerçek gözü ile bakan.
Söylemiyorsun bunu gerçek kılanın sen ve o olduğunu
aslında bütün hepsinin bir oyun olduğunu...
Sonrasında küçük çocuklar gibi çıkıyorlar izlentiden.
Her biri kahramanı oluyor izletisinin.
Bedelinin ne olduğunu bilmeden
sadece yapabileceğini hayal ederek isteklerde bulunarak yaşıyorlar.
Uyanıncaya kadar.
Uyanırlarsa ......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder