10 Şubat 2010 Çarşamba

Ne faydası var ki ?

İnsanları anlamaya çalışmıyorum.
Şartlarım ve isteklerim belli.
Basit ve düzenli bir hayatım zaten var.
Bunu kabul edebilen gelsin.
Benden haricen birşey istemeyin, beklemeyinde.
Buyum ben sakinlik, huzur arayan ve bunu koruyan.
Ağızdan çıkanı ağızdan çıktığı şekidle yapan ve bekleyen.
Değişken değil sabit ve güvenilir olan ve olunmasını bekleyen.
Gururun, ne karın doyurduğunu ne adam ettiğini anlamış.

Biri var mı ?


Ne eskide nede yenide görmedim.
Yaşadıklarından dolayı akıllananıda daha tanımadım.

İnsanlar başladıkları gibi gidiyorlar.
Hatalarından dönmeden, bildiklerini okuyarak.

Hangisine ne faydası olmuş ki ?
Gidilen yoldan dönülmesi gerektiğini nice zamanlar anlamışsınızdır
Ama dönmediniz.....


Söz ağızdan bir kere çıkar.
O yüzden ya düşünerek edin lafınızı
yada pişmanlıklar ile yaşamaya devam edin.

Yada en iyisi siz içinizi kemirenler herşeyi düzeltmek ile başlayın.
Pişmanlığı kabullenin ve ders edinin.
Özür dilemeyide , açık sözlü olmayıda bilin.
Diliniz ile kalbiniz bir doğrultuda olsun.

Bunu yaparken birde ani karar vermeyin.
Çünkü söz ağızdan bir kere çıkar.

Tekrar pişmanlıklar yaşamak istemezsiniz.


Bunları düşünmeden  kırdığınız kalpler
hep özlemle dolu sözlere ve bazen yaşlı gözlere gebedir.
Yükünü taşımakta hep yaşlı ellere kalır.

Hiç yorum yok: