Kırık saplı bir çekik ile çivi çakmaya çalışmak için o çekice muhtaç olmanız gerekiyordur.
Muhtaç olmayı kabul etmek ne kadar doğru ?
Çekicin kırılacağını bile bile işi yapmaya devam mı edersiniz yoksa "kırılacak olan kırılmalı" deyip bölüp kenara koyarmısınız ?
Konu insan olunca belki düzelir diye bir ümit besliyorsunuz içinizde.
Olup bitenlerin değişmesini istemek ve güzele olan bir beklenti aslında değişmesini beklemek.
Bu yaşıma kadar kimsenin değiştiğini görmedim, travmalar haricinde.
Ben değişmediğimden ise eminim.
Nasıl mı ?
Beni sevenler hala aynı şekilde severken, nefret edenler hala aynı şekilde nefret ettikleri için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder