Özledim burada olmayı.

Fırtınada savrulan yağmur damlacıkları gibi gelen kelimeleri özledim.
Kelimelerin aklımda teker teker resimleşmesini
göğüsümden yukarı doğru tırmanan, haykırmaya hazır hislerimi
boynuma kenetlenmiş parmaklar gibi olan dizginimden boşanmayı
ne olacağını düşünmeden, sadece olduğu gibi yazmayı özledim.

Gözlerimi kapattığım her an, içinde zihnimdeki karmaşanın verdiği ağırlığı
üzerimden atmaya yeterli olamadığım nice zamanların da dahil olduğu
o kadar çok zayıflık beliriyor ki ışıksızlığın dinginliğinde
kaçacak yer bulamıyorum kafamın içinde, orada bile tacizine uğruyorum
sayısı binlerce olan, isteksizce maruz kaldığım başka hayatların izlerine.

İzden çok kir, tortu, hasar hatta leke halini almış zamanının etkileri
şimdinin ise ıstırabı, yükü, çilesi.

Açılamadım daha, halen girizgahdayım.
Ağırlığını halen hissediyorum, saframı daha bırakamadım..