Çünkü diyecek yok.
Çünkü yapılacak yok.
Duyguların üzerine gölge düştümü bir kere
geri çekilir mi ?
Gölge sahibi çeker mi ki ?
Çekmek ister mi ki?
Açılan yarayı iyileşmesi için sarar mı ?
Yoksa dağlar mı ??
Çürüyen bir yerler var.
Bakıma ihtiyacı olan.
Çürümesine engel olacak birşey gelmiyor elimden.
Ya iyileştirilecek,
yada çürüyüp düşmesine izin vereceğim ..
Yerine yenisini büyütmek için kendi adıma buna mecburum.
Dağlayabilmek için mecburum..
Yaşamıma devam etmek için mecburum.
Şimdilik temiz tutmaya çalışıyorum,
ama çok zor.
Çünkü hızla akıp giden bir hayatta,
bunca koşuşturma içinde üzerine bastıkça acıyan bir ayak gibi.
Yavaşlatan ve o anki tüm gücünü tüketen ve " keşke hiç yaralanmasaydı" yerine
"keşke hiç ayağım olmasaydı" dedirtecek bir ayak gibi.
Sabrediyorum... ama o çürüyor....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder