Birden...

Sabaha karşı uyandım.
Uykuya dalalı çok olmamıştı zaten.
Yorgun ve terli bedenim yatakta iz bırakırcasına yayılmıştı.
Nefesimin kuruduğunu hissedip suyumu içtim kana kana.

İşte o anda birden oldu.
Aklımda yeni bir kabulleniş belirmişti.
Kişiler her zaman söyledikleri ve tanıttıkları gibi olamıyorlardı.
Bu kararlılık onlarda çok sık ratlanan bir özellik değil.
Değişen şartlara göre farklı davranışlar sergileyebiliyorlardı.

Ben güvenin böyle birşey olduğunu kabul etmek istemiyordum.
Uzun süre kitaplarda geçen güven kelimesinin kelime olarak anlamını sergileyebilmek için yaşadım.

Öylede yaşamaya devam edeceğim, tek fark artık karşımdaki insanlara güven açısından daha farklı bir göz ile bakıp onların her an değişkenlik gösterebileceklerini kabul etmek.

Bazen o kadar zavallı olabiliyorlar ki kendi zavallılıklarını saklamak için sana saldırabiliyorlar.
Madem ben bu yola baş koydum, dönmeyeceğim yolumdan nekadar basit olsada hayat denilen koşuşturmanın kuralları bana göre.
Bozmayacağım dürüstlük yeminimi , ezmeyeceğim zavallıları kudretim ile.
Ama salmayacağım onları üzerime aç kurtlar , yaralı sıçan yada kudurmuş köpekler gibi.
Kendime göre yaşayıp kendime göre saklayacağım değerlerimi.

Önce kendimi bilmeliyim. Elimdeki gücün sınırlarını ve tehlikelerini.
Şehvetine düşüp sarhoşluğunu yaşayarak basitlik tuzağına düşmemeliyim.
Yaşamı insan gibi onurlu, insan gibi değerli ve örnek geçirmeliyim.

Alaylara ve kışkırtmalara gelmemeli, küçük oyunlardan uzak durmalıyım.
Çünkü bir kez oyun başladımı benim için küçük oyun yoktur.....

Sivillerin zarar görmesini istemem.... :D