29 Ekim 2009 Perşembe

Kayıp...

Hırsı ile doludurulmuş
içindeki dışarı çıkma isteği git gide artmış
ufak ta olsa bir fark yaratmak için
hayatının gidiş yönü yerine bambaşka bir yöne
onu sürükleyecek bir eğlem gerçekleştiren
yada gerçekleştirmeye yeltenen

Ben ...

Şuan ben neyim yada ne olacağım seviyesinin oldukça altında
sanki herşeye yeniden başlıyormuşçasına temel seviyede
insansaldan çok hayvasal, entellektüelden çok içsel zevklere yönelen

Ben ...

Ne olduğumu, yazdıklarımı okuyarak hatırlıyorum.
O yüzden sonra okumak üzerede yazıyorum.
İçimde bir nefret var.

Sanki kaybetmişliğin değilde
kaybedilmişliğin hesap sorması.

Çocukça ama kendimi yenilmediği için amcaya verilen yemek gibi
hissediyorum...

Bu kendi değerimi bilememekten çok
kendi pozisyonumu kaybetmekten ileri geliyor.

Yorgunum , insan gibi hissetmiyorum.

Hissetmek istiyorum..

Hiç yorum yok: