4 Ekim 2010 Pazartesi

İş başında 30

Bazen egomu tatamin etmek çok vaktimi alıyor.
Küçük beyinli, küçük düşünceli, küçük insanların neler düşündüğünü
ya da neler dediğini fazla düşünmemek gerekiyor aslında.

Yine de yapamıyorum. Mütevazi başadığım dialoglarda karşımdaki tarafından
küçümsenmek beni önce çılgına çeviriyor sonra da gösterdiğim saygıdan dolay hakaret gibi geliyor.

O noktadan sonra baraj kapaklarını açmak şöyle dursun, sadece elim ile hafifiçe dalgalar yaratmam
bile yetiyor karşımdaki güç abidesini yıkmaya.


Peki değer mi ?


Tam bunları yapacakken değmediğini hatıradığım ve durduğum gün sanırım daha mutlu olacağım.

Hiç yorum yok: