Çok sık yazamıyorum farkındayımYazamadığım zamanlar beni rahatsız eden herşey beynimin karanlık derinliğine doğru yola çıkıyor ve kaybolup gidiyor.Daha doğrusu siz kaybolup gittiğini düşünüyorsunuz. Aksine onlar sadece görüşümüzden hatırımızdan çıkıyorlar ama hala orada olup bizi zehirliyorlar. Dün ağladım ben. Belkide bu dünyada insan üzerindeki ilahi dokunuş olarak görebildiğim tek şeydi.Fedakarlık gördüm ben.Filmde bile olsa ,düzmecede olsa fedakarlık gördüm.Çıkar olmadan sadece sevdiği için fedakarlık gördüm. Belkide bir umttu benim gördüğümBelkide gerçeklerdi bilmiyorum. Ama ağladım ve mutlu oldum.İçim içime sığmıyordu sinemadan çıkışta.Üzülüyordum geride kalanın bağımlılığını görünce.Ama seviniyordumda insanlığını görünce.Allahım ne güzel bir duygu idi o.
Daha fazla birşey yazmak istemiyorum bu konuda.Sadece mutlu oldum ve ümidim arttı hepsi o.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder