Bu gün verimli bir gündü.Neleri yapıp neleri yapmadığımı anlatmayacağım.Sadece şu vardı bir bakış açısına daha sahip oldum..
Özetleyelim.
Çocukluğumuzdan itibaren iyi ebeveynlerin bize aktardığı ve verdiği gibi kendimizden çok dışarıyı düşündük.Amaç çevrede sen başkaları iler ilgilenirsen ve herkes aynı şeyi yaparsa seninlede ilgilenilecektir mantığı idi yani sorumluluk zinciri.Diğeri ise her kes kendinden mesul olsun kalan vaktinde de sağa sola koşsun idi.Şimdi hangisi daha verimli tartışmaya açık aslında ama ortada olan birşey varki şuan için hem ben merkesciliğin bencil kısmını almışız hemde toplumdan da aynı ilgiyi bekler halde kalmışız.Kısaca tam bir felaket.Kendin boğulurken başkasını yüzdürmeye çalışmak nbekadar akıllıca ? Buda taktire şayan bir davranış ama çokda mantıklı değil.Yapılması gereken öz benliği güçlendirip öncelikli ihtiyaçları belirlemek ve sağlamak.Eğerki vaktin ve gücün kalırsa sadece ama sadece hayati konularda başkalarına yardıma koşmakBu yaşam tek başımıza koşacağımız bir yolculuk ve her nekadar eşler ve ailede olduğu gibi birbirimizin sırtına yaslanarak yükselsek de özü sağlam tutmazsak onlarada sağlam bir dayanak sunmamış oluyoruz.Bu doğru bir yol değil.Kimseye birşey anlatmakda ispat etmekde zorunda değilim.Ben karşımdakini doğru anlamaya çalışıyorum ama karşımdaki beni anlamaya çalışıyormu ki?
işte bu soru önemli çünkü aşırıya kaçmamak kaydı ile bu bize karşımızdakinin gözündeki anlamımızı gösterir. Bunu deneyeceğim.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder