20 Ekim 2009 Salı

Kendime geldim...

Gülmeye ihtiyacım varmış.
Gözlerimden yaşlar akarken gülmeye.
Sözcüklerin yada hareketlerin anlamı olmadan
sadece o anı paylaştığın ve mutlu olduğun için gülmeye.

Hem daha doğal daha yalın ne olabilirdi gülmekten başka ?

Ağlamak..
Ağlamak bir araç oluyor zamanla.
Amaca ulaşmak üzere kullanılan ve amacın daha çok
diğer insanın güç ve istek sınırları içerisinde olduğu anlarda geçerli
oldukça etkili bir araç

Gülmek öyle mi ki ?
Gülmek için yapılan rol ve söylenen yalan daha masum değil midir ?
Gülerek yapılan işler daha keyifli olmaz mı ?
İnsanlar gülümseyen insanların çevresinde toplanmaz mı ?

Gülmek daha içten
Ama bir o kadar masumca

Sinsice gülmek değil..
O da bu kavramı yıkmak , çürütüp yok etmek
güvenilmeyecek bir hiç haline getirmek için bir araç.

Ki o da hemen anlaşılıyor.

Güldüm doya doya.
Belki saat boyunca güldüm.

Şimdi mutlu ve huzurlu şekilde uyuyabilirim.


İyi geceler.

Hiç yorum yok: